Anasını Sattımın Dünyası

Facebook'ta biri alıntılamış:

Mesela Yani Mesela diyorum;

Bu gece bir delilik yapsam.
Bıraksam mutfakta birik...en bulaşıkları, çeksem arkamdan kapıyı,
Kadın başıma, gitsem bir meyhaneyi dağıtsam.
... Fonda bir masa,
Arkada Sezen'in şarkıları çalsa.
Ben ağlasam.
Şişenin dibine dibine vursam..

Mesela diyorum;
sokaklardan bütün erkekleri kovsam.
Bu gecelik evlerinde otursalar.
Korkmadan dolaşsam bütün şehri,
Kimse dokunmasa bana,
Bir sandalda sabahlasam.
Alabildiğince kadın, alabildiğince özgür olsam.
Küfür etsem ağız dolusu, utanmasam,
Şehre isyanımı haykırsam.
Kim bilir kaç kere satılmıştır, bu dünyanın anası.
Mesela diyorum;
bu gece de ben babasını satsam..

Mesela Yani Mesela diyorum (Kader)

Aynen öyle işte aga aynen öyle. ulan şu zavallı otuz yıl içinde ne boktanlıklar yaşadım, tanık oldumsa aha onlardan biri daha. Ama yok yeminle öte tarafa bi göçeyim o dangalak işgüzar Lidyalılara yapacağımı biliyorum. Yani diyebilirim ki yıllardır o işgüzarlarla ahrette karşılaşacağım günün planlarını yapıp duruyorum. hayır bana en çok koyan onlar cennete ben cehenneme gidersem bu zımbırtık herifleri bulamayacak olmam iki dakika onlarda benimle aynı mekanda bulunuverseler hepsini ikinci kez ben gebertivereceğim.

Ulan hadi anladık biri eşeklik etti zıkkımın dibi parayı buldu sen ne halt etmeye "heee tamam dünyanın anasını ağlatalım" diyip kullanmaya başlıyorsun. hadi kullandın hangi tarafından zengin fakir ayrımı yapıp bizim gibi fukaraları ortadaz dımdızlak koyuveriyorsun? lan şaşkaloz sana bu hakkı kim verdi de para denen zıkkımı başa bela ettin. hadi sen görgüsüz zenginsin bulmuşsun oradan buradan iki üç demir parçası zenginim diye fink atmşsın bulamayan ne etsin neden düşünmedin.???

yıllar yıllar önce ulan istanbul senin ananı ağlatacak bi şahs-ı muhterem çıkacak diyip yollara kaldırımlara tekme attığım dönemleri hatırlıyorum. sonraları iş bulmuştum ulan istanbulun belini kırdık herhal sanıp çocukları herbiyere götürmeye çalışıyorum annem öğreniyor nasıl oluyorsa "kızım paranı millete harcama diyor" ulan diyorum bu nasıl denir gönül alıyoruz biz burada... Sonraları parasızlığın dibini görünce yine o malum istanbulun anasını ağlatma naraları atmaya başladığım günlerde pek muhterem eş dost en gıcığı akrabadan yana ağzımın payını alınca oturuverdimdi bitarafımın üstüne.

işte şimdi geçmişin ve bu günün muhasebesini yapıp durunca şu lanet olası lidyalılara, görgüsüz-açgözlü akraba milletine, parasızlığa nasıl sövüyorum anlatamam